عصر هر جمعه ی دلگیر، تو را می خواند
 دم به دم کوچه ی تقدیر تو را می خواند

مادری چشم به راه است بیایی از راه
 کنج خانه پدری پیر تو را می خواند

ندبه ها اشک شد و از تو نیامد خبری
 قطره ی اشک سرازیر تو را می خواند

عالمی منتظر جلوه ی مولایی توست
 هر نفس قبضه ی شمشیر تو را می خواند

ننگ بر ما چو ببندیم به غیر از تو امید
 صبح و شب عرصه ی تدبیر تو را می خواند

یازده قرن گذشت از غم تنهایی تو
 دل وامانده ی ما دیر تو را می خواند

مادری پشت در خانه صدایت می کرد
 مادری خسته... زمین گیر تو را می خواند

دارد از حنجره ای خشک صدا می آید
 دختری در غل و زنجیر تو را می خواند

از همان ساعت سه ساعت سر ساعت حزن
 عصر هر جمعه ی دلگیر تو را می خواند