ها علىٌّ بشر كيف بشر

ربه فيه تجلى و ظهر (1)

مانده عالم همه در حیرت تو

که بشر میشود این گونه مگر

علة الكون و لولاه لما

كان للعالم عين و اثر (2)

حبه مبدء خلد و نعیم

بغضه منشاء نار و سقر (3)

من له صاحبة كالزهراء

او سليل كشبير و شبر (4)

فلك فى فلك فيه نجوم

صدف فى صدف فيه درر (5)

در دل شیعه‌ی خود کرده نظر

ها علی و بشر کیف بشر

جلوه ی نور رخت شمس و قمر

خاک نعلین علی در و گهر

قمرت را فلک مشتری است

نجفت خانه‌ی مادری است

تو سرا پا وجودت ز رسول

و محمد خودش حیدری است

همه مستیم خم و باده علی

یم رحمت بود یاد علی

به نبی گفته حبریل امین

که الا یا نبی ناد علی