خوشا به حال هر آنکس که مبتلای رضاست

تمام دار و ندار من از دعای رضاست

صفای صحن و حیاط و رواق را عشق است

کنار پنجره فولاد، کربلای رضاست

کجا به غیر سرایش ادب کنم وقتی

که پادشاه جهان سائل و گدای رضاست

قسم به نغمهٔ نقاره و صدای اذاند

دلم مجاور آن گنبدِ طلای رضاست

مریض بستر عشقم، شفا نمی خواهم

که مرهم دلم از نسخه و دوای رضاست

در این معامله سودِ زیاد بردم من

حرم برای دل من، دلم برای رضاست

بگو به خادمِ آقا، مرا صدا نکند

که خواب راحت من روی فرشهای رضاست