دعوا سر سربند یا فاطمه بود!

ذکر لبا وقتی که یا زهرا میشد، همه گره هامون وا می شد

یاد امام و شهدا دلو میبره کرببلا…

میگم بابا این که علم تو دستشه؛ صبح دو کوهه مستشه

روی لباش یه زمزمه اس، این که جلوتر از همه اس بگو کیه؟

این رفیقم که میبینی میون دارِ هیئتا بود…

مسجدی بود بی ریا بود؛ با صفا بود با خدا بود

یه شب توی میدون مین، آخر به آرزوش رسید!

ترکشای خمپاره ها هر دو تا دستاشو برید…

این رفیقم پور احمده؛ تو عاشقا سرآمده دیگه مثلش نیومده!

عاشق با صفایی بود؛ خیلی امام رضایی بود

این رفیقم که میبینی اهل نظر بود به خدا…

مرغِ سحر بود به خدا؛ مرد خطر بود به خدا…

یه شب توی میدون مین، دیدم بی سر بود به خدا