آماده ام دوباره مسلمان کنى مرا

با یک نظر ابوذر و سلمان کنى مرا

از جلوه های ذاتی چشمت بعید نیست

یعقوب و خضر و نوح و سليمان کنى مرا

كشكول خالى ام دو برابر گدا شده

وقتش شده عطاى دوچندان کنى مرا

دست مرا ز دست جدايت جدا نكن 

هرگز مباد بى سر و سامان کنى مرا

وقت ورود دسته به هیات خدا کند

پاى علم بگيرى و قربان کنى مرا

آنانکه از سرای تو پا پس کشیده اند

واللهِ ارمنی علم کش ندیده اند

تو آمدى كه پاى برادر بايستى

تحت لواى پرچم حيدر بايستى

در طول عمر تو بخدا هيچكس نديد

يكبار از حسين جلوتر بايستى

 بر بام كعبه ميروى و خطبه ميكنى

وقتى بناست بر روى منبر بايستى 

حق است غبطه شهدا بر مقام تو 

حق است كه فقط تو فراتر بايستي 

زهرا به دست هاى تو سوگند ميدهد

وقت شفاعت از صف محشر ، بايستى

در بين معركه غضب چشم تو بس است

تا يك تنه مقابل لشگر بايستى

ام البنين چقدر سفارش نموده است

دائم كنار محمل خواهر بايستى

هستى امامزاده مأنوس اهل بيت

محرم ترين محافظ ناموس اهل بيت

تا بود پرچم تو حرم ماتمى نداشت

تا بود شانه تو رقيه غمى نداشت

تا بود قامت تو امان بود خيمه را

خاتون آل فاطمه قد خمى نداشت 

رفتى و بعد رفتن تو هيچ دخترى

در خيمه گاه روسرى محكمى نداشت

بيخود نبود سنگ به پاى سكينه خورد

بعد از تو خيمه ها دژ مستحكمى نداشت

زينب پس از تو ناقه عريان سوار شد

زينب به شام رفت ولى محرمى نداشت

ارباب ما بدون علمدار مانده بود

حق ميدهيم پيرهن و خاتمى نداشت

از بوريا بپرس چه آمد سر حسين

زخم مرمل بالدما مرهمى نداشت