با پشیمانی و با عفوِ اساسی آمده
باز کن آغوش خود را؛ عبدِ عاصی آمده
باز کن آغوش خود را یا رَجاءالمُذنبین
سائلِ بی سرپناه و آس و پاسی آمده
رفته از یادش! فراموشی گرفته سالهاست
اهلِ نسیان است و غرقِ بی حواسی آمده
شُکرِ نعمت رفته از یادش، حواسش نیست که
مطالب مرتبط
