سلام بر کشته‌ی کاظمین
سلام بر جلوه‌ی نیرین
غریب بود مثل امام حسن
شهید شد مثل امام حسین
لب تشنه ، با نالهء آهسته
پرپر زد ، تو حجرهء در بسته
امّیدِ ، گداهای دلخسته
سیّدنا ، جوادالائمه
جود خدا ، جوادالائمه
یابن رضا ، جوادالائمه ، جوادالائمه
جوونترین امام عالمه
غیرتیه دلش پر از غمه
از کوچیکی می‌پرسید از باباش
چرا زدن سیلی به فاطمه
با چشمی ، که کاسه‌ء پُر خونه
از داغِ ، آتیشِ درِ خونه
وَاللهِ ، لَاُحرِقَ می‌خونه
ساقهء گل ، همینکه تبر خورد
برگ و برش ، به سینهء در خورد
مثل جواد ، تو قصهء کوچه ، به مجتبی برخورد
کشون کشون رو پله بردنش
خاکی شده تمام پیرَنش
پرنده‌ها رو بوم خونهَ‌شَن
که سایه‌بون داشته باشه تنش
این پیکر ، تو صحرای سوزان نیست
عطشان بود ، ولی دیگه عریان نیست
پامالِ ، سپاه سواران نیست
ای بی‌کفن ، حسین غریبم
بی‌پیروهن ، حسین غریبم
صد پاره تن ، حسین غریبم ، حسین غریبم
