عاشقی..،نقطه ی پایانی درماندگی است

عاطفه..،مزّه ی شیرینیِ سرزندگی است

عشق..،در مکتبِ توحیدی ما،بندگی است

فِیضِ دارندگی اصلاً به برازندگی است

"اشک" ،دارایی ما بوده که سرچشمه شدیم

از طفولیّتمان خادم معصومه "س" شدیم

آفتابی است که در ظلمت شب گُم نشود

رود نوری است که درگیر تلاطم نشود

باغ سبزی است که در ذهن تجسم نشود

هیچ جایی حرم فاطمه ی قم نشود...

"السّلام ای حرمت شرح پریشانی ما"

السلام ای نفسِ شاه خراسانی ما

چهره ی زشت زمین با قدمت زیبا شد

جسم بی جان تمامیِّ جهان احیا شد

سند فخر عجم تا به ابد امضا شد

تربت شهر تو تسبیح بهشتی ها شد

آن زمینی که شده لانه ی جبریل"قُم" است

شوره‌زاری که به دریا شده تبدیل"قُم" است

گنبد زرد تو خورشید فلک گسترمان

آسمانِ حرم ات آرزوی آخرمان

کاش دستی بکشی بر روی بال و پرمان

سایه ی مادری ات کم نشود از سرمان

دومین شافعه ی محشر ما هستی تو

مثل زهرا بخدا مادر ما هستی تو

آه ای شادیِ در حالِ عبور بابا

خنده ات مایه ی لبخندِ سرور بابا

بانیِ دردِدل وادی طور بابا

به خداوند تویی سنگ صبور بابا

"به فداکِ..." مگر از آن لبِ تر می اُفتاد

هر زمان نامه ی تو دست پدر می افتاد

انبیا شیفته ی مبحث خاصَ‌ ات..،بانو

جان ‌فدایِ دلِ توحیدشناس‌ ات بانو

می شود با چه کسی کرد قیاس ات بانو!

مریم و آسیه شاگرد کلاس ات بانو

نمی از قطره ی علم تو خودش یک دریاست

حوزه ی علمیه از برکت تو پابرجاست

جای جای حرم‌ ات جنّت رضوانی هاست

گوشه ی صحن تو خلوتگهِ بارانی هاست

عبد کوی تو شدن اوج مسلمانی هاست

دامنت منشاء رزق همه ایرانی هاست

تشنگان را به لب جوی طهورا بفرست

"چادرت را بتکان روزی ما را بِفِرست"

بَرَکات تو به جانِ عَجَمت می چَسبد

ای کریمه ، چقدر اشک غمت می چسبد

گریه کردن سر خوانِ کرمت می چسبد

"یا رضاااا "داد زدن..،در حَرَمَت می چسبد

زائرت از همه دلگیر شده..،رحمی کن

بخدا مشهد من دیر شده..،رحمی کن

کاش در حین قنوت سحرت یاد شوم

من آلوده ی دلباخته هم شاد شوم

چه هراسی است،اگر طعمه ی صیّاد شوم

مطمئنَّم که به دستان تو آزاد شوم

چون برادر..،به تو هم آمده خوش‌خو باشی

به گمانم که تو هم ضامن آهو باشی!

خاک ایران شرف عرش مُعلّی دارد

چون دو طوبای بهشتیِ خدا را دارد

مشهدش"حیدر" و قم "حضرت زهرا" دارد

روی دیده قدم آل نبی جا دارد

شُکر..،این خاک دلِ پاکِ ولی را نشکست

شهر قُم حُرمَتِ ناموس علی را نشکست

بی حیایی وسط کوچه ندیده است کسی

ضربه ی سیلی مُهلک نچشیده است کسی

معجر دخترکی را نکشیده است کسی

لاله ی گوش!؟!به قرآن ندریده است کسی

آه ای عمه ی سادات..،چه دیدی در شام

آه ای زینب کبری..،چه کشیدی در شام

هئیت علمدار مشهد الرضا (ع) | 20 اردیبهشت | 1403

عاشقی نقطه‌ی پایانی درماندکی است

سیدتی نوکر شمام عجب سعادتی

سلام الله یا شاه نجف