چِقَدر خیر دیده ایم از محبّت حسین
به روی شانه های ماست دست رحمت حسین

زبانزدِ تمام عالم است مهربانی اش
دل مرا که بُرده است این عطوفت حسین

روایت است این که هر سحر فرشته می برد
سلام صبحگاهی مرا به خدمت حسین

شفیعِ روز محشر است،آجُرِ “حُسینیه”
به این بهانه که در آن شده است صحبت حسین

چه بهتر است،با وضو،میان روضه گریه کرد
عبادت است گریه های بر مصیبت حسین

رفیق!روضه خانه،سنگر ولایت علی است
هزینه داده است شیعه پایِ هیئت حسین

رضایت حسین باطناً رضایت خداست
رضایت خداست باطناً رضایت حسین

به یک نظر دلِ خراب را درست می کند
خدا کند شویم شامل عنایت حسین

نترس..،ظرفیت برای حُر شدن هنوز هست
رسول ترک،حُر شده است با هدایت حسین

گناهکار تا دو قطره اشک،بِین روضه ریخت
خدا هم از گناه او گذشت بابت حسین

“حسین” بانی قبولِ توبه های “آدم” است
همین هزار و چند ساله نیست،قدمت حسین

به گرد و خاک معجر سه ساله دخترش قسم
برای درد های ما دواست تربت حسین

به حشر هم قدم که می نَهَد هنوز بی سر است
قیامتی است لحظه ی ورود حضرتِ حسین

هئیت علمدار مشهد الرضا (ع) | 3 خرداد | 1403